مشکل پیوسته‌نویسی و امتیاز نزدیک‌نویسی در املای ترکیبات فارسی

  خط فارسی از دشواری‌هایی دارد که آسان کردن آن دشواری‌ها بر عهده همه اهل نظر؛ بویژه دوستداران حقیقی‌ آن است. نویسنده در گفتار حاضر، به یکی از این موارد، یعنی مشکل پیوسته‌نویسی در املای ترکیبات فارسی پرداخته است. در ابتدا، با اشاره‌ به تاریخچه و نظریات مشهور درباره جدانویسی و پیوسته‌نویسی ترکیبات و با نقل و تلخیص آخرین آرای نظریه‌پردازان خط و ویرایش، به طور ویژه به نقد و بررسی دستور خط فرهنگستان درباره املای ترکیبات نیز پرداخته‌ایم. ضمن اشاره به فواید و امتیازات جدانویسی در قیاس با پیوسته‌نویسی و چندگونه‌نویسی، آن شیوه را ضروری و کارگشا می‌انگاریم، و پیش‌نهاد می‌کنیم که کلمات مرکب و برخی پسوندها و پیشوندهای مشهور غیر از ترکیبات بسیط‌گونه که برای تشخیص آن‌ها نیز ملاک و معیاری دارد، جدانویسی و نزدیک‌نویسی گردد. در انتهای گفتار نیز مواردی از ترکیبات مشهور، به شیوه پیشنهادی، عرضه شده است.